update 8

Ik ben op dit moment in Andorra...en heb een fantastische rit achter de rug in de Pyreneeën, wat een machtig gebied. Met alle bergen die toch verrassend groen zijn. Ik had verwacht veel meer sneeuwtoppen te zien, omdat dit toch een redelijk hooggebergte is. Ik ben gekomen via de El Pas de la Casa, en dat is eigenlijk de snelweg van Frankrijk naar Andorra. Dus mooie brede weg, en heb gekozen voor de pas, want je kunt ook nog via een tunnel naar Andorra, maar dat is natuurlijk veel minder leuk. En na de grensovergang staat direct bij het eerste pompstation een enorme file van fransen die goedkoop willen tanken, tjee, het lijkt Luxemburg wel. Ok, het is zo'n 40 ct/l goedkoper, dus de rit naar boven loont wel. Maar daarna was het heel rustig op de weg. Boven op de berg was een plateau ingericht voor campers en daar heb ik gestaan om te genieten van het fantastische uitzicht op 2403 meter....Gewoon even voor de lunch, maar ik had al gezien dat er donkere wolken aankwamen, en wetende dat het weer snel om kan slaan, besloot ik maar even te wachten met vertrekken, en maar goed ook, want in no-time begon het heel heftig te regenen met veel onweer, harde wind en later nog hagel. Maar ik vond het geweldig om, tja toch lekker en comfortabel, in mijn camper te zitten. Wauw.....De bui was relatief snel over, en brak de zon alweer door en dus weer verder op pad naar de eerste camping. Ook daar 's nachts een enorme onweersbui gehad, en dat klinkt vele malen harder door de bergen kan ik je vertellen. Maar nu alweer 2 dagen 30 graden, dus zit nu lekker voor de camper met een goed boek....o nee, de laptop haha...een lekker windje en een berg voor mijn uitzicht. Fantastisch. 

De afgelopen weken heb ik weer veel beleefd, vooral in Axat, maar daarover straks meer. Eerst was ik in Coulliore, een toeristisch vissersdorpje aan de Middellandse zee, maar er waren nu relatief weinig toeristen natuurlijk. Maar wat een fantastisch stadje, leuke winkelstraatjes aan de zee, nou, de foto's vertellen het verhaal. Ik had mijn camper op de camperplaats gezet (was op een berg) en moest van daaruit 20 minuten lopen naar het centrum, maar door woonwijken en een trap. Onderweg probeer ik dan altijd herkenningspunten te zoeken voor de weg terug, maar ondanks het feit dat ik dat altijd probeer, het lukt zelden. Dus je raadt het al, nadat ik helemaal verrukt was over de stad, wist ik niet meer waar ik nou precies langs moest in de woonwijken. Maar gelukkig stapte er net een vrouw uit de auto, tassen en een koffer werd uitgeladen, en ze zou net weglopen, toen ik haar aansprak. Ik vroeg alleen maar waar ik de trappen kon vinden, die naar de camperplaats zouden leiden. Ze begon het een beetje uit te leggen, en toen zei ze: of zal ik je er even heenrijden met mijn auto? Ik was stomverbaasd, maar ik zei natuurlijk 'ja'. Dus de koffer en de tassen weer in de auto, en ze reed me er zo heen. Nou, ik was helemaal flabbergasted (geen idee of je het zo schrijft) Ze bleek 10 jaar in Ijsland te hebben gewoond, maar nu alweer geruime tijd terug in Frankrijk. En ze had een enorme jetlag, want ze was net terug van een vakantie naar Mauritius, maar ze had niet kunnen slapen in het vliegtuig enz...enz.... En dan toch bijzonder dat ze me dan wilde heenbrengen. Als afscheid zei ze tegen mij, dat ik altijd van harte welkom bleef in Coulliore, en gauw nog eens terug moest komen....Coulliore is trouwens van oudsher de een belangrijke plaats geweest voor de Tempeliers garde, die daar vesting hebben gehouden, en ook daarvan ademt het stadje de sfeer. Veel restaurants dragen ook die naam. Er gaan veel verhalen de ronde over de orde van de Tempeliers, en veel is er onduidelijk. Wel was bekend dat ze over veel kennis beschikten die ook de Katharen hadden, en dan met name over Maria Magdalena, Jezus en Johannes de Doper. Ook de ark van het verbond, genoemd in de bijbel in de tijd van Salomo, die begraven zou zijn onder de tempelberg in Palestina, wordt in verband gebracht met de Tempeliers. Ze zochten hier in ieder geval naar, en niemand weet wat er mee gebeurt zou zijn. Frankrijk wordt ook wel het 'tweede Heilige Land' genoemd (Palestina is het Heilige Land) en ik denk dat er verschillende connecties zijn tussen deze landen met betrekking tot een esoterisch weten. Ik vind het in ieder geval machtig interessant.

Dan Axat. Waar ik kwam na een spannende rit over de col de Jaune, hellingen van 6-8 % en smalle weggetjes, maar ik vond het super. Gewoon de motor veel toeren laten maken en 1 op 3 te rijden hahaha. Super, en ik kwam bijna niemand tegen...en ook dat loste zich weer makkelijk op. Aangekomen op de camping, die lag tegen een berg aan in het bos. Ik wilde gaan wandelen en dat heb ik gedaan. De camping was ongeveer 3 km van het dorp Axat, en via het bos zou het ongeveer 1,5 uur lopen zijn....maar wel omhoog....en hoger....en hoger....uiteindelijk durfde ik niet meer terug, dus ik moest door. Het voelde als een inwijdingstocht, gewoon op vol vertrouwen doorgaan en weten dat je er komt. Onderweg een perfecte wandelstok gevonden die me naar boven hielp. En ik kwam er, en gelukkig was de afdaling een stuk milder dan de tocht naar boven. In het dorp aangekomen vroeg ik een jongen van zo'n 30 jaar, welke kant ik op moest om weer naar de camping te komen....en ook deze jongen bood mij aan om me te brengen met de auto!! Wat een geweldige ontknoping van deze tocht weer, toch? Ik moet in het vervolg maar gewoon mensen aanspreken die net uit een auto komen of in de auto zitten, komt het altijd goed haha...

Maar vanuit deze camping ben ik met de camper naar het kasteel Quéribus gegaan, het laatste bolwerk van de Katharen die viel in 1256, waarmee de Katharen definitief 'uitgeroeid' waren. Het was weer boven op een berg, en die tocht was echt spannend. Want het was natuurlijk een komen en gaan van mensen die het kasteel bezocht hadden. Smal weggetje en een stijging van 10%. Met de camper, met een tank die bijna leeg was.....halverwege kwam ik stil te staan op de helling, en moest iemand voor laten gaan. Weer optrekken, en net op dat moment begint het signaal van "bijtanken" te piepen. Nou, dat was wel met het zweet in mijn handen zeg! Tjonge....maar goed, ik was er. Maar avontuur is het zeker! Het waaide ook nog eens heel erg stevig, en zeker met de terugklim vanuit het chateau merkte ik dat. Toen ik de poort weer door wilde naar buiten, kon ik er niet tegenin komen. Ik moest zo lachen en ik ging zitten op de drempel, omdat ik niet anders kon. Daarna nog naar Cucugnan, een dorpje vlakbij het chateau, waar een beeldje stond van een zwangere Maria Magdalena die erg beroemd is. Leuk stadje ook. Ik heb er een windmobiel gekocht (zie foto)

Ook in Axat nog een treintocht gemaakt met de beroemde trein 'Le Train Rouge' waarbij ik een halve dag onderweg was. Erg leuk (en veilig hihi)

Tja, mensen, zoals je merkt is het een reis tot nu toe van vele aaneengeschakelde gebeurtenissen, die ik voor geen goud had willen missen. Ik kan niet anders zeggen dat het voor mij voelt als een magische tocht met hoogtepunten en de dieptepunten (afdalingen) zijn net zo mooi....zowel intern als extern. Prachtig weer, mooie mensen en een ontspannen gemoed! En o ja, pain au chocolat met koffie ;-)