Update 4

En weer gaat er ongemerkt een week voorbij, er gebeurt veel, en het lijkt tijden geleden dat ik in Nederland was. Vooral die koude eerste week van april ligt voor mijn gevoel mijlenver weg. Het weer is uitzonderlijk mooi, ik denk dat ik maar 2 nachten regen heb gehad….verder strak blauwe lucht en temperaturen zo rond de 21-25 graden. Daarmee is het natuurlijk erg fijn om met een camper te reizen en ik geniet er nog steeds van. Elke keer je deur open doen en om de paar dagen een ander uitzicht, maar toch steeds je eigen bed... Ik vind het super. Geen grote afstanden, maar lekker rustig aan, net als alle pensionadas die ik onderweg tegenkom…hahaha… Gemiddeld blijf ik zo'n 2 nachten op dezelfde plaats, soms 3, afhankelijk wat er in de buurt te doen is. Maar ook gewoon lekker luieren in de zon met een boek. Het is tenslotte wel vakantie..

Ik ga verder met mijn reis in Verviers, een mooi historisch centrum, maar verder niet heel veel te beleven. Misschien kwam het wel door 1 mei, is hier een nationale feestdag in Frankrijk.

Dus de volgende dag weer verder langs de Rhone en mijn plan was om naar Avignon te gaan via de D86, dus zo’n 80 km. Wel weer prachtige plaatjes, het is een mooie weg die dan weer wegglijdt van de Rhone, maar dan plotseling weer de oevers kust….Maar op 25 km van Avignon stond ik op een parkeerplaats om even wat te eten en te drinken, en had eigenlijk geen zin meer om ver te reizen. Ach, wat is nu 25 km? Maar het gevoel was te sterk, dus pak ik de app campercontact erbij (zit in de navigatie…erg handig) om in de buurt een camping te zoeken. Uiteindelijk weer terug richting de Ardéche. Op de camping kreeg ik een overzichtskaart met de plaats Aiqueze, het mooiste dorp van Frankrijk, stond erbij.

En ik moet zeggen…het is er echt fantastisch, maar het werd nog beter….behalve dan op een andere manier.

Nieuwsgierig?? Lees snel verder...

Ik heb de route D290 gereden, en daarvoor moest ik een hangbrug over om in Saint-Martin d'Ardéche te komen. Deze was 2,7 meter breed en kon 12 ton dragen, dus dat was geen probleem. Toch voor de zekerheid de breedte nog maar opgemeten, maar de flaporen staken toch teveel uit... Toch stuurde de navigatie mij hier wel langs (alternatief was dat ik 32 km moest omrijden) Maar ik houd wel van een uitdaging, en ja, met de flaporen ingeklapt reed ik er zo overheen. Was superleuk!

Ik zou op deze weg 2 grotten bezoeken en die waren echt fantastisch, een muziek en lichtshow….wat een akoestiek in zo’n grot! De grot Saint-Marcel en Grotte de La Madeleine heb ik bezocht. Heeft ook wel een beetje met mijn pelgrimsroute te maken, want Maria Magdalena wordt ook wel Madeleine genoemd, dus daar moest ik natuurlijk heen. Maar ook de plaatjes onderweg met de haarspeldbochten waren een lust. Ja, hiervoor moest ik dus terug naar de Ardéche, dit was het gevoel wat ik een paar dagen geleden had. Fijn dat ik ernaar geluisterd heb.

Ik ben op een camping Val-du-Pont terecht gekomen tegen een enorme bergkam aan. Het is een Unesco Werelderfgoed gebied, tenminste de doorgang over het water. Ik had ergens gelezen dat er in Azië ook eentje was, maar verder nergens op de wereld. Dus dat is wel bijzonder. Een ruimte zo door het water uitgesleten door de de eeuwen heen....En het is wel fijn om dit soort dingen buiten het hoogseizoen te bezoeken, want het is natuurlijk wel heel toeristisch. 

Op deze camping trof ik een jong, Duits stel, Kathryn en Christian met hun dochter van 7 maanden oud. Ze kwamen bij mn camper omdat ze geen elektriciteit hadden om hun luchtbed op te blazen, het was alleen een CEE stekker. Geen probleem, ik had wel wat prik voor hun…en zo raakten we aan de praat. Dit was hun eerste nacht in de tent sinds ze uit Duitsland waren vertrokken, eerdere nachten hadden ze in hotels gedaan. Erg leuke mensen, maar kamperen in een klein, nylon koepeltentje met een baby, ik vond het wel dapper. De volgende ochtend vroegen ze of ik wat gekookt water voor ze had om thee te maken…gelukkig had ik een 1 pits brandertje in de camper, wat ik ze te leen gaf. Daar waren ze erg blij mee, zo konden ze voor de time being zichzelf redden. Het bleek dat Christian een gedeelte van de Camino had gewandeld en daar hebben we leuk over gekletst. Fijn om ook iemand te ontmoeten, die eigenlijk ook maar gewoon ziet hoe het leven op hem afkomt en daarnaar handelt. Zij waren 3 maanden onderweg… De stad Vallon-Pont-d'Arc was ook erg gezellig, er hing een gemoedelijke sfeer met echt leuke winkeltjes en boetiekjes. Normaal houd ik helemaal niet zo van een stad, omdat ik het wel vaak gestrest vind, maar misschien was ik nu zelf wel ontspannen...haha...ja, zo binnen, zo buiten.

En dan voor de tweede keer op weg naar Avignon.....zou ik er nu wel komen?? Lees het in de volgende update!!